Pastor Rigo Loozekoot
Op 3 juni 1964 werd hij geboren in Utrecht, in wat je zou kunnen noemen een goed katholiek gezin.
Zelf zegt hij het volgende over zijn leven:
Mijn ouders stimuleerden hun kinderen (nog 1 broer en 3 zussen) om iedere zondag naar de kerk te gaan.
En als vanzelf raak je dan meer en meer betrokken bij de parochie.
Wat mij als misdienaar zeer fascineerde waren de symbolen en rituelen die in de katholieke traditie
zo’n belangrijke rol spelen. En de (kinder)bijbels waren bijna niet aan te slepen!
Al vroeg, ik was 12 jaar, vertelde ik dan ook dat ik erg graag priester wilde worden.
De pastoor gaf echter het advies: “laat die jongen maar lekker spelen,
als het serieus is komt het allemaal wel goed”.
In 1986, na mijn diensttijd, ben ik begonnen met werken bij wat toen het GAK heette.
Eerst op de afdeling Ziektewet, en uiteindelijk op de afdeling bezwaar en beroep.
Leuk werk, en veel contact met mensen. Toch bleef de vraag naar het priesterschap altijd
in mijn achterhoofd knagen. Uiteindelijk kon ik via het Ariënskonvikt gaan studeren aan de
Priester-, en diakenopleiding Bovendonk in Hoeven bij Breda.
Na mijn priesterwijding in 2007 ben ik werkzaam geweest in de Achterhoek, in de Maria en
Laurentiusparochie in Doetinchem e.o. Daar heb ik een hele fijne periode als priester mogen werken
in de wijngaard van de Heer. In een prachtige omgeving, maar vooral open en gastvrije mensen.
“Kom maar achterom, hoor pastor, de deur staat open”, was een vaak gehoorde zin.
Meer en meer ben ik gaan houden van het priesterleven in een (flinke) plattelandsparochie.
Leven in het ritme van de parochianen. Met hen lachen, en huilen, en samen verwonderd zijn
over de onmetelijke liefde die God ons telkens schenkt in Jezus Christus.
Samen feest vieren en God danken, binnen en buiten het kerkgebouw.
Daardoor begrijp ik goed wat onze paus Franciscus bedoelt als hij zegt dat de pastor, de herder,
de geur van zijn schapen om zich heen moet hebben hangen.
Helaas heeft hij op enig moment te kampen gehad met klachten van depressieve aard en heeft hij
lange tijd geen vaste benoeming in een parochie gehad. Wel heeft hij in die tijd in diverse geloofsgemeenschappen
gefungeerd als gastpriester, ook dus bij ons. En alle mensen die hij zo heeft ontmoet herinneren zich diezelfde
warme en betrokken mens.
Zij en ook wij zullen hem missen.
Het overlijdensbericht van het bisdom leest u HIER
Een paar foto's.
|
|
|
